Büyü

Daha önceki yazılarımdan birinde sizlerle şair bir arkadaşımın bir şiirini paylaşmıştım. Yeni öğrendim ki paylaştığım bölüm şiirin bir kısmıymış. Şiirin tamamını kendisinden rica ettim ve sağ olsun o da gönderdi. Şimdi sizleri bu güzel eserle baş başa bırakıyorum:

büyü

ılık yaz bahçeleri
kapanan perde
ağlayan bir melek gözlerden ırak
devrilir akşamlar
ve büyür insan
anılar eşyalar
hayaller savurarak

içinde
büyüdükçe
yiten
bir
merak

ömrünün sesi olur
tek bir an
yıllar geçtikçe daha gür
beyninde uğuldayan

öyle ya
ölmekle eştir büyümek
büyümek terk etmektir yine de ben
her terk edişinde yeni bir yaşı
ardında küfre girmiş aynalar bırakan ben
düşünürüm ölmekten korkuşum neden

içinde
bir
merak
büyüdükçe
yiten

umarsızca büyüyüşlere inat
yalnızca
bir küçük şehir bıraktım bu kez ardımda
ve içinde bakiyesiz bir hayat

S. Y. (2000)