Terminator: The Sarah Connor Chronicles izlerken bir bölümde cenaze sahnesinde rahibin okuduğu bir şiir dikkatimi çekti. Aslında bu şiir daha önce Desperate Housewives dizisinde de kullanılmış ama nedense orada çok dikkat etmemişim.
Şiir “Do Not Stand at My Grave and Weep” adını taşıyor. Çok uzun zaman boyunca anonim olarak bilinmiş ve kullanılmış, ancak daha sonra Mary Elizabeth Frye adlı bir ev kadını tarafından yazıldığı ortaya çıkmış. Ancak yine de şiirin kökenlerinin Kızılderililer’in Navajo kabilesinden geldiği de söyleniyor. Aynı zamanda Wilbur Skeels da şiirin farklı bir versiyonunu yazmış.
Şiirin en bilinen hali aşağıdaki gibi:
Do not stand at my grave and weep.
I am not there, I do not sleep.
I am a thousand winds that blow,
I am the diamond glints on snow,
I am the sunlight on ripened grain,
I am the gentle autumn rain.
When you awaken in the morning's hush
I am the swift uplifting rush
Of quiet birds in circled flight.
I am the soft stars that shine at night.
Do not stand at my grave and cry,
I am not there. I did not die.
Açıkçası benim çok hoşuma gitti şiir; hem içerik ve anlam olarak, hem de teknik yapı itibariyle çok başarılı. Kaybettiğimiz insanların aslında anılarıyla ve güzel anlarıyla hayatın değişik zaman ve mekanlarında hep yanımızda olduğunu söylüyor. O insanların güzelliklerini, hayatın güzel anlarında görüp hissedebileceğimizi anlatıyor. Yani fiziksel ölümün ruhani ölüm olmadığını söylüyor.
Şiir ayrıca birçok şekilde şarkı olarak da söylenmiş. Lizzie West adını Prayer koyarak, Shaz Oye de Requiem olarak söylemiş (http://www.shazoye.com/donotstand.mp3). Katherine Jenkins ise şiirin orijinal adını koruyarak albümünde parçayı seslendirmiş. Arp sanatçısı Sue Rothstein’ın müziğiyle bir şiir okuması da mevcut (http://www.suerothstein.co.uk/track%2035-i%20did%20not%20die.mp3). Şiirin İngiliz çocuk korosu Libera tarafından söylenmiş bir versiyonu da bulunmakta (http://fizy.com/s/1317c3). Şiir ayrıca 2005 yapımı BBC filmi The Snow Queen’de de yarı şarkı yarı şiir şeklinde okunmuş (http://www.thesnowqueenpkj.com/). Bunun gibi daha birçok örneğe rastlamak mevcut, yani şiir birçok sanatçıya ilham vermiş diyebiliriz.
Bazı dizileri izlemenin böyle güzel yanları da oluyor bazen. Asıl zor (ama güzel) olan, bu tarz arka plandaki cevherleri yakalayabilmek, elbette izlenilen yapımda böyle bir cevher varsa.
Şiir “Do Not Stand at My Grave and Weep” adını taşıyor. Çok uzun zaman boyunca anonim olarak bilinmiş ve kullanılmış, ancak daha sonra Mary Elizabeth Frye adlı bir ev kadını tarafından yazıldığı ortaya çıkmış. Ancak yine de şiirin kökenlerinin Kızılderililer’in Navajo kabilesinden geldiği de söyleniyor. Aynı zamanda Wilbur Skeels da şiirin farklı bir versiyonunu yazmış.
Şiirin en bilinen hali aşağıdaki gibi:
Do not stand at my grave and weep.
I am not there, I do not sleep.
I am a thousand winds that blow,
I am the diamond glints on snow,
I am the sunlight on ripened grain,
I am the gentle autumn rain.
When you awaken in the morning's hush
I am the swift uplifting rush
Of quiet birds in circled flight.
I am the soft stars that shine at night.
Do not stand at my grave and cry,
I am not there. I did not die.
Açıkçası benim çok hoşuma gitti şiir; hem içerik ve anlam olarak, hem de teknik yapı itibariyle çok başarılı. Kaybettiğimiz insanların aslında anılarıyla ve güzel anlarıyla hayatın değişik zaman ve mekanlarında hep yanımızda olduğunu söylüyor. O insanların güzelliklerini, hayatın güzel anlarında görüp hissedebileceğimizi anlatıyor. Yani fiziksel ölümün ruhani ölüm olmadığını söylüyor.
Şiir ayrıca birçok şekilde şarkı olarak da söylenmiş. Lizzie West adını Prayer koyarak, Shaz Oye de Requiem olarak söylemiş (http://www.shazoye.com/donotstand.mp3). Katherine Jenkins ise şiirin orijinal adını koruyarak albümünde parçayı seslendirmiş. Arp sanatçısı Sue Rothstein’ın müziğiyle bir şiir okuması da mevcut (http://www.suerothstein.co.uk/track%2035-i%20did%20not%20die.mp3). Şiirin İngiliz çocuk korosu Libera tarafından söylenmiş bir versiyonu da bulunmakta (http://fizy.com/s/1317c3). Şiir ayrıca 2005 yapımı BBC filmi The Snow Queen’de de yarı şarkı yarı şiir şeklinde okunmuş (http://www.thesnowqueenpkj.com/). Bunun gibi daha birçok örneğe rastlamak mevcut, yani şiir birçok sanatçıya ilham vermiş diyebiliriz.
Bazı dizileri izlemenin böyle güzel yanları da oluyor bazen. Asıl zor (ama güzel) olan, bu tarz arka plandaki cevherleri yakalayabilmek, elbette izlenilen yapımda böyle bir cevher varsa.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder