Bugün itiraf.com okurken iki tane önemli itirafla karşılaştım, paylaşayım dedim:
CtrAltDel, Erkek, 27, Aydın
Hayatımın son 6 yılını hiçbir şey yapmayarak geçirdim. Her gün öğlene, hatta bazen sabahtan akşama kadar uyudum. Evde bilgisayar başında geçirdiğim vaktin haddi hesabı yoktur. İnternetten kazandığım ufak tefek paralarla hayatımı sürdürdüm. Hiçbir şey yapmadan yaşamak o kadar güzel ki! Şimdi diyorum ki, devlet bana ufak bir maaş bağlasa ve ben paso yatsam. Kendi karnımı doyursam, ihtiyaçlarımı karşılasam yeter. Ben bu haldeyken ve bu hayat o kadar güzelken, çalışma hırsına bürünen insanları anlamıyorum ve ahmak olduklarını düşünüyorum. Varsın bana serseri desinler...
dergisahibi, Erkek , 27, İstanbul
Ben de hayatımda 1.5 yıllık bir dönemi hemen hemen bu modda geçirdim. Hiç bir şey yapmadan kendi kendime biraz fazla yeten bir gelirim vardı, mesai mefhumuyla çalışmak zorunda değildim, işlerim zaten yürüyordu. Tam 1.5 yıl evde inzivaya çekildim, bol bol kitap okudum, yazılar yazdım, gezdim-tozdum, hovardalık ettim ve bir de kitap yazdım yayınlattım bu arada. Hiçbir şey yapmamış gibi durarak, çok şey yaptım, üstelik de inanılmaz derecede huzurluydum. Şimdi işimin başına geri dönmek zorunda kaldım, gelirim belki arttı ama huzurum kaçtı, kendime ayırdığım zamanlar, ödüllendirmeler gitti, daha çok iş yapıp daha çok şey başarsam da o 1.5 yılın keyfini alamıyorum hayattan.
Doğruyu söylemek gerekirse bu itiraflara katılıyorum. Gerçekleşebilecek birçok akademik başarıyı gördüm; iş hayatında da çok yeni olsam da çevremdeki, hayatları iş üstüne kurulu olan ve bu uğurda geçip giden insanlardan, oradaki başarının bedelini de gördüm. Aynı zamanda akşama kadar uyumanın ve sabahlara kadar dizi izlemenin, oyun oynamanın ve gezip tozmanın keyfini de biliyorum. Ve (en azından şu an için) çok net söyleyebilirim; hiçbir başarı, hayattan alınan keyiften daha güzel, kendine ayırılan zamandan daha değerli değil.
İtiraf ediyorum, ben de boş yaşamak istiyorum...
CtrAltDel, Erkek, 27, Aydın
Hayatımın son 6 yılını hiçbir şey yapmayarak geçirdim. Her gün öğlene, hatta bazen sabahtan akşama kadar uyudum. Evde bilgisayar başında geçirdiğim vaktin haddi hesabı yoktur. İnternetten kazandığım ufak tefek paralarla hayatımı sürdürdüm. Hiçbir şey yapmadan yaşamak o kadar güzel ki! Şimdi diyorum ki, devlet bana ufak bir maaş bağlasa ve ben paso yatsam. Kendi karnımı doyursam, ihtiyaçlarımı karşılasam yeter. Ben bu haldeyken ve bu hayat o kadar güzelken, çalışma hırsına bürünen insanları anlamıyorum ve ahmak olduklarını düşünüyorum. Varsın bana serseri desinler...
dergisahibi, Erkek , 27, İstanbul
Ben de hayatımda 1.5 yıllık bir dönemi hemen hemen bu modda geçirdim. Hiç bir şey yapmadan kendi kendime biraz fazla yeten bir gelirim vardı, mesai mefhumuyla çalışmak zorunda değildim, işlerim zaten yürüyordu. Tam 1.5 yıl evde inzivaya çekildim, bol bol kitap okudum, yazılar yazdım, gezdim-tozdum, hovardalık ettim ve bir de kitap yazdım yayınlattım bu arada. Hiçbir şey yapmamış gibi durarak, çok şey yaptım, üstelik de inanılmaz derecede huzurluydum. Şimdi işimin başına geri dönmek zorunda kaldım, gelirim belki arttı ama huzurum kaçtı, kendime ayırdığım zamanlar, ödüllendirmeler gitti, daha çok iş yapıp daha çok şey başarsam da o 1.5 yılın keyfini alamıyorum hayattan.
Doğruyu söylemek gerekirse bu itiraflara katılıyorum. Gerçekleşebilecek birçok akademik başarıyı gördüm; iş hayatında da çok yeni olsam da çevremdeki, hayatları iş üstüne kurulu olan ve bu uğurda geçip giden insanlardan, oradaki başarının bedelini de gördüm. Aynı zamanda akşama kadar uyumanın ve sabahlara kadar dizi izlemenin, oyun oynamanın ve gezip tozmanın keyfini de biliyorum. Ve (en azından şu an için) çok net söyleyebilirim; hiçbir başarı, hayattan alınan keyiften daha güzel, kendine ayırılan zamandan daha değerli değil.
İtiraf ediyorum, ben de boş yaşamak istiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder